قُلْ هَـذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّـهِ عَلَى بَصِيرَ‌ةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي
مكتب قرآن كردستان، حركتی است دینی كه در كردستان و سایر مناطق سنی‌نشین ایران فعالیت دارد.
جمع مكتب قرآن كردستان از شاگردان و پیروان مجاهد نستوه كاك احمد مفتی‌زاده –رحمه الله- تشكیل شده است. كاك احمد رهبری این حركت را بر عهده داشته و پس از ایشان اداره‌ی حركت بر عهده‌ی شوراست. شورایی كه منتخب تمامی، یا اكثریت اعضای مكتب قرآن كردستان است.
منابع اصلی مورد استفاده مكتب قرآن كردستان با توجه به حكم صریح قرآن كریم، عبارتند از: «كتاب»، «سنّت» و «اجماع» اولی الأمر «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُوا الرَّ‌سُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنكُمْ …» بعد از منابع یاد شده از آراء و نظرات مضبوط و مكتوب مرحوم كاك احمد و سایر دانشمندان و صاحب‌نظران متعهد گذشته و حال نیز استفاده می‌نماید.
مكتب قرآن كردستان، در تمامی حوزه‌های زیر مجموعه‌ی دین، از جمله: حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، دعوت و تبلیغ و … بر حسب شرایط و در حد وسع و توان و تا جایی كه دین اجازه دهد فعالیت خواهد كرد.
مكتب قرآن كردستان تمامی مسلمانان را با هر سلیقه و گرایش، به حكم «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَة …» برادر دینی خود می‌شمارد و آماده است بر اساس ضوابط دینی با هر مسلمانی تعامل و همكاری داشته باشد، به علاوه با غیر مسلمانان و در قبال پیروان ادیان و مذاهب دیگر به «تسامح» و «تساهل» باور دارد و معتقد است: ارباب ادیان و پیروان مذاهب گوناگون و غیر معاند با اسلام، صرف‌نظر از هر گونه اعتبار و موقعیـت اجتماعـی، قابـل احترام می‌باشند:
«يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَ‌فُوا، إِنَّ أَكْرَ‌مَكُمْ عِندَ اللَّـهِ أَتْقَاكُمْ»، و سزاوار یاری: «لَّا يَنْهَاكُمُ اللَّـهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِ‌جُوكُم مِّن دِيَارِ‌كُمْ أَن تَبَرُّ‌وهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ، إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِين» و صرف عنوان مسلمانی منهای عمل صالح و خدمت به بشریت را موجب هیچگونه امتیازی برای مسلمان بر غیر مسلمان نمی‌داند: «لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللَّـهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرً‌ا، وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَـئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرً‌ا»
امروزه به دلیل وجود وسایل ارتباط جمعی پیشرفته و تبدیل شدن دنیا به «دهكده‌ی كوچك جهانی»، افكار و آرای اندیشمندان سراسر جهان -به گونه‌ای بسیار جدی و گسترده- پای به عرصه‌ی تعامل و تضارب نهاده است؛ متفكرین اسلامی نیز مقتدرانه وارد این میدان شده‌اند و تحت تأثیر این رابطه‌ی جهانی و متناسب با اوضاع و شرایط كنونی جوامع مختلف، قرائت‌ها و برداشت‌های متنوعی از دین ارائه نموده‌اند، كه با تأمـل در منابع دینی نه تنها آن را مصداق «من أحدث فی أمرنا هذا ما لیس منه فهو ردٌّ» نمی‌دانیم، كه با تأمـل در قرآن كریم و روش سلف صالح به خوبی به اصالـت و طبیعـی بـودن چنین پـدیـده‌ای پی می‌بریم. استاد، محمدعلی طه الدره در تبیین این فرموده‌‌ی خداوند:
«فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ، أُولَـئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّـهُ وَأُولَـئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَاب» چنیـــن می‌نویســد: «أراد الله منهم أن یكونوا نقاداً فی الدین، یمیـزون بین الحسـن و الأحسن و الفاضــل و الأفضل …»
هنگامی كه پای به حوزه‌ی تمدن و فرهنگ اسلامی می‌گذاریم با ده‌ها مذهب فقهی و كلامی موجود و منسوخ و تعداد قابل توجهی مشرب‌های عرفانی و طریقت‌های تصوف مواجه می‌شویم كه خود بارزترین شاهد اجتناب‌ناپذیری «تكثر» می‌باشند. و هنگام تأمل در رفتار پیروان این مذاهب با یكدیگر، در می‌یابیم كه جز معدودی نادان، هیچكدام نه تنها همدیگر را سبّ و لعن و تكفیر نكرده، بلكه در كمال تفاهم و مسالمت در كنار هم زیسته‌اند. و آنگاه كه كتاب تاریخ بشر را ورق می‌زنیم و اوراق سیاه جنگ و جدال‌های عقیدتی و مذهبی را ملاحظه می‌كنیم، بی‌گمان سرچشمه‌ی تمام این درگیری‌ها را در نادانی، مطلق‌نگری، انحصارطلبی و خود خواهی برخی پیروان نابخرد ملل و نحل می‌یابیم؛ كسانی كه اندیشه‌های دیگران را تحمل نكرده، فضای سالم ابراز و تعاطی افكار را به میدان نقار و دشمنی تبدیل می‌كنند! و به گفته‌ی حافظ: «چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند».
مطمئناً انحصار طلبی، خود مداری و برنتافتن استنباط‌ها و اندیشه‌های دیگران چیزی جز عدول آشكار از بینش دینی نیست؛ از این رو خداوند حكیم و پیامبر بزرگوار او ﷺ و همه فرزانگان و روشنفكران «تسامح» و «تساهل» و ایجاد روحیه‌ی «تحمل غیر» را مناسب‌ترین وسیله برای پرهیز از این ناهنجاری می‌دانند. به طوری كه قرآن كریم حتی اختلافات بنیادین عقیدتی را با بیان «وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنكُمْ شِرْ‌عَةً وَمِنْهَاجًا وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَـكِن لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَ‌اتِ إِلَى اللَّـهِ مَرْ‌جِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُون»، احاله به آخرت می‌كند و بهره‌مندان از نعمت دین و صابرین واقعی را كسانی می‌داند كه در تلاشند تا دشمنی‌ها را به دوستی تبدیل نمایند «وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ، وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُ‌وا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيم»
و ما نه به عنوان اتخاذ یك تاكتیك كه از سر اعتقاد و باور قلبی و به مثابه‌ی یك تفكر راهبردی، می‌گوییم: در فضای تساهل و تسامح، روح تعاون، كار جمعی، وحدت ملی، مسئولیت اجتماعی و امكان گفتگو میان افراد جامعه و مفاهمه سیاسی و تماس چهره به چهره و تبادل فرهنگ‌ها و اندیشه‌ها فراهم می‌آید، و در عرصه‌ی آن مورد چالش و باز خوانی قرار می‌گیرد و به زایش و پالایش تن می‌دهد و امكان تحول و دگرگونی را با توجه به الزامات و نیازهای جامعه در خود می‌پروراند و همه افراد را برای كسب تجربیات و بسط نوآوری و مشاركت اجتماعی و فكری آماده می‌سازد و حوزه های روابط انسانی و مدنی را دچار تحول می‌نماید، فضای جامعه را عقلانی، قانونی و قابل اعتماد می‌كند و موجب تأمین امنیت فردی و اجتماعی می‌گردد، همگان فرصت آشنایی و ارزیابی آرا و افكار مختلف را به دست می‌آورند، پذیرش تلقی‌ها و قرائت‌های گوناگون در عرصه‌ی دین، سیاست و اندیشه افزایش می‌یابد و هر كس در محیطی آزاد و سالم، آگاهانه دست به گزینش می‌زند.
سخن را در این باب با فرمایشی از حضرت رسول اكرم ﷺ به پایان می‌بریم : «إنَّ هذا الدینَ مَتینٌ فأوغِلوُا فیهِ بِرِفقٍ».
مكتب قرآن كردستان در راه انجام رسالت خویش دست همكاری و همیاری را به سوی تمامی دلسوزان دین و بندگان خدا دراز نموده و دست هر خدمتگزاری را به گرمی می‌فشارد.
هر چه گوییم و نویسیم ای خدا تو چنان كن تا ز حق نبود جدا