بسم‌الله الرحمن الرحيم
زائران
ارجمند خانة خدا خوش آمديد.
اميدوارم از اين سفر با عظمت و آموزنده، بهر‌ه‌اي كامل برده‌باشيد ، آن‌چنان‌كه
سنگ باران دشمنان تاريخ بشريت در« مني » در مظاهر ثلاثه‌اش، يعني: « زر وزور
وتزوير» ، چنان اثري عميق در كشتن خصال مادّ‌ه‌پرستي، داشته باشد، كه ديگر بازگشت
به‌سوي مسير آن ، مُيسر نباشد .
در اين مناسبت ،كه شما به توفيق اجراي يك برنامة تكان دهندة انسان‌‌ساز ، دست
يافته‌ايد ، جا دارد:به بعضي نكات مهم اسلامي ، كه فراموش ويا تحريف شده ، توجه
فرماييد :1-اسلام ، اجازه هيچ‌گونه القاب وامتيازات را نداده است . هرگز
حضرت پيامبر اسلام وياران بزرگوار ايشان – عليهم الصّلوة والسّلام -ومسلمانان چند
قرنِ پس از آن ، لقبي مانند : « حاجي ، سيّد ، ملا » و امثال آن، ويا علامتهائي به
تناسب اين القاب نداشته‌اند؛ و لباس آنان از لباس‌هاي عرفي رايج هموطنان (جز در
تنها صورتي كه خصلتي منفي در آن بوده باشد) جدا نبوده‌است . علاوه بر اين ، اگر
كسي آرزو كند كه به‌دليل اينكه عبادتي انجام داده ، بر ديگران احترام وبرتري يابد
، و در صدر نشيند و دستش را ببوسند ، آن عبادت صوري ، نه تنها موجب ثواب نيست ،
بلكه معصيتي است كه تا آن حالت مفاخر وبرتري‌طلبي در نهاد بماند ، آن معصيت نيز
استمرار دارد.
2-هديه آوردن از سفر ، و رفتن دوستان به ديدار مسافر از سفر برگشته ، ونيز پذيرائي
صاحب‌خانه از ميهمانان ، همه از كارهاي پسنديده به‌شمار مي‌آيند . اما هر كاري
مستحب ، وقتي با يك امر حرام همراه باشد ، خود نيز حرام مي‌شود .
متأسفانه هر يك از اين كارهاي پسنديده، اكنون يك جنبه يا جنبه‌هاي متعدِد حرام را
همراه دارد ، وحتّي آن را ايجاب مي‌كند. اوّلين حرامي كه همة اين كارها در بر
دارند اين است كه : در عرف جامعة ما اين كارها به‌صورت تكاليفي درآمده‌اند كه هركس
– چه بتواند يا نتواند ، وچه رغبت داشته باشد يا نه – خود را مجبور به انجام دادن
آنها مي‌داند . همه ، آه وناله‌هاي اشخاص را در برابر اين تكاليف شنيده‌ايم . همه
خبر داريم كه مسافران، در مورد انتخاب هداياي مناسب و ترتيب پذيرائي وپهن‌كردن
سفرة « حاجيانه » ، و دوستان آنان در مورد تهيه‌كردن « منزل مباركيِ » لايق شأن
اشخاص ، چه دردسري تحمل مي‌كنند !
اضافه بر اين در پذيرائيهاي حاجيانه ( مانندغالب پذيرائيهاي مرسوم در جامعه ) ، دو
حرام ديگر نيز مطرح است . يكي : « اسراف » يعني اينكه : اضافه بر حدِ متوسط جامعه (
كه مقياس اسلامي ، براي تنظيم اقتصاد عمومي است ) خوراك تهيه مي‌شود ؛ و ديگري : «
تبذير » ، يعني اينكه : مقداري از نعمتها تا حدي كه قرآن ،آن را در تعبيري بسيار
كوبنده ذكر مي‌كند به اين عبارت : « إنَّ الْمُبَذّرينَ كانوا إخْوانَ الشّياطين …
» ،( علاوه بر اينها ، جنبه‌هاي منفي ديگر نيز – مانند رعايت حسابهاي دنيوي – در
اين كارها فراوان است ) .باتوجه به اين حقايق ، انتظار دارم عبادتي را كه انجام
داده‌ايد ، با اين‌همه محرمات ، تبديل به معصيت نفرمائيد ؛ و پس از آن‌كه مظاهر
زور وزر وتزوير را سنگباران كرديد، دوباره خصال وروحيه‌‌هاي اين مظاهر خيانت را ،
در ضمير خود زنده نسازيد . اگر از نظر مالي توانائي داشته باشيد ، بهتر است ، پولي
را كه در اين امور پر از تظاهر خرج مي‌كنيد ، براي اموري كه خود عبادتهاي بزرگي
هستند مصرف بفرمائيد . مانند كمك به خانواده‌هاي بعضي از شهداء كه سرپرست خود را
از دست داده‌اند ، وكمك به زخمي‌هائي كه مخارج معالجة خود را نمي‌توانند تأمين
كنند ؛
– انشاءالله- حج شما مسرور ؛ وسعي شما مشكور باد
.
والسلام عليكم ورحمة‌الله
3/9/57
احمد مفتي‌زاده
ثبت دیدگاه